Μυκονος Ιστορια

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Μύκονος ήταν η θέση της μάχης του Ηρακλή με τους Γίγαντες, το νησί ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Μύκονου εγγονό του Απόλλωνα. Στο νησί λατρεύονταν ο Δίας , ο Απόλλων, η Δήμητρα και ο Ποσειδώνας. Κατά την αρχαιότητα, η Μύκονος, λόγω της εγγύτητας της με την Δήλο που τότε ήταν πυκνοκατοικημένη, έγινε πολύ σημαντική ως σταθμός προμηθειών για τη Δήλο.
Σε αντίθεση με άλλα νησιά των Κυκλάδων Μύκονος, ποτέ δεν έπαιξε στην ιστορία ένα σημαντικό ρόλο, και ως εκ τούτου έχει μικρή ίχνη των αρχαίων πολιτισμών.
Αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι οι Ίωνες απο την Αθήνα εγκαταστάθηκαν στη Μύκονο στις αρχές του 11ου αιώνα π.Χ.. Πιο πρόσφατες ανακαλύψεις έχουν φέρει στο φως λείψανα από τους Κάρες που χρονολογούνται από όσο το 3000 π.Χ.
Σε αντίθεση με άλλα νησιά των Κυκλάδων η Μύκονος, ποτέ δεν έπαιξε στην ιστορία ένα σημαντικό ρόλο, και ως εκ τούτου έχει μικρή ίχνη των αρχαίων πολιτισμών
Αργότερα η Μύκονος ανήκε στους Ρωμαίους και εν συνεχεία στους Βυζαντινούς, οι οποίοι έχουν οχυρωμένο το νησί κατά των αραβικών επιδρομών του 7ου αιώνα, διατήρησαν τον έλεγχο του ότι μέχρι το 12ο αιώνα.
Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, στο τέλος της τέταρτης Σταυροφορίας το νησί καταλήφθηκε από τους Βενετούς/
Στο 1292 καταλείφθηκε από τους Καταλανούς και το 1390 την ανακατέλαβαν οι Ενετοί. Το 1537 το νησί υπέστη μια καταστροφική επίθεση από τον ναύαρχο του Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή Μπαρμπαρόσα.
Αργότερα κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής το νησί είναι σχεδόν αυτοδιοικούμενο, σύμφωνα με το σύστημα της περιόδου.
Ο πληθυσμός της Μυκόνου αυξήθηκε από μετανάστες από τα κοντινά νησιά και από την Κρήτη μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα.
Η Μυκονιάτες ήταν γνωστοί ως εξαιρετική ναυτικοί και επιτυχής όσον αφορά το εμπόριο και τη ναυτιλία. Πολλοί Μυκονιάτες ήταν ενεργοί στην Ορλωφική εξέγερση κατά των Τούρκων το 1770.
Σύντομα μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, οι Μυκονιάτες, ξεσηκώθηκαν και καθοδηγούνται από την Μαντώ Μαυρογένους.
Συμμετείχαν ενεργά στην επανάσταση με τέσσερα πλοία.
Μετά την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, η δραστηριότητα της τοπικής ανώτερης και κατώτερης μεσαίας τάξης αναβίωσε την οικονομία του νησιού μέσα από την εδραίωση των εμπορικών σχέσεων με τη Νότια Ρωσία, Μολδαβία και Βλαχία.
Η κυριαρχία της τεχνολογίας στο παραδοσιακό εμπόριο των ιστιοφόρων, στα τέλη του 19ου αιώνα και το μετέπειτα άνοιγμα της διώρυγας της Κορίνθου και τις ανακατατάξεις του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου, είχαν συνέπεια τη συμπίεση της τοπικής οικονομίας. Πολλοί Μυκονιάτες μετανάστευσαν για να βρουν εργασία στο εξωτερικό (κυρίως στις ΗΠΑ) και στην ηπειρωτική Ελλάδα κυρίως στην Αθήνα.
Η ανάπτυξη του τουρισμού στις επόμενες δεκαετίες έχει παράσχει μεγάλη ανάπτυξη της οικονομίας.
Εκκλησίες στη Μύκονο
Η Μύκονος έχει πολλές εκκλησίες και ξωκλήσια. Ο συνολικός τους αριθμός ξεπερνάει τις 600 σε όλο το νησί.
Πιο εντυπωσιακή στην κατασκευή είναι η διάσημη και πολυφωτογραφημένη Παναγία η Παραπορτιανή, ένα σύμπλεγμα πέντε εκκλησιών. Τέσσερις εκκλησίες αποτελούν τη βάση του οικοδομήματος και η πέμπτη επικάθεται σαν τρούλος.
Οι τέσσερις εκκλησίες της βάσης είναι ο Άγιος Ευστάθιος, οι Άγιοι Ανάργυροι, που είναι και η παλαιότερη όλων και λέγεται ότι κατασκευάστηκε στο τέλος του 14ου ή αρχές του 15ου αιώνα κι αποπερατώθηκε με τη σημερινή του μορφή τον 17ο αιώνα, ο Άγιος Σώζων και ο μικρός ναός της Αγίας Αναστασίας.
Μια άλλη σημαντική εκκλησία είναι η Παναγία Τουρλιανή, που κτίσθηκε το 1542 αιώνα από δύο ιερομόναχους της μονής της Εκατονταπυλιανής Πάρου, όπως αναφέρει και η επιγραφή της θαυματουργής εικόνας της ιδίας εποχής. Ανακατασκευάστηκε μαζί με το μοναστήρι το 1767.
Απέναντι από το Δημαρχείο της Χώρας βρίσκεται το παλαιό μικρό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου της Καδένας, που επισκευάσθηκε για πρώτη φορά από τον Ρώσο πρόξενο της Μυκόνου κόμη Ιωάννη Βοϊνοβιτς. Ανακαινίσθηκε και ανακατασκευάστηκε σε νεοκλασική μορφή από το 1908 ως το 1912 οπότε πήρε τη σημερινή μορφή του που φαντάζει γραφικά με τον μπλε τρούλο του.
Ενδιαφέρουσα είναι και η Καθολική Εκκλησία, γνωστή ως Ροζάριο (Our Lady of the Holy Rosary), που κτίστηκε το 1668.